71 میلیون راس دام معادل 120 میلیون واحد دامی در کشور وجود دارد، که برای تغذیه آن­‌ها سالانه حدود 75 میلیون تن علوفه خشک مورد نیاز است و لازم به ذکر است که در حال حاضر 106 میلیون واحد دامی در کشور وجود دارد (FAO, 1966). قرار گرفتن ایران در کمربند مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود مراتع، پایین بودن سطح تولید علوفه درکشور، نیاز به واردات و لزوم تولید محصولی با کیفیت و کمیت بالا همگی بیانگر اهمیت ویژه گیاهان علوفه­‌ای می‌باشد. منگل و چغندر­علوفه‌ای و چغندر‌قند هر سه از اعضای گونه Beta vulgaris هستند و جهت سهولت از روی میزان ماده خشك طبقه­‌بندی می‌شوند(صوفی سیاوش، 1388). كمترین میزان ماده خشك و بیشترین مقدار پروتئین­خام[1] در منگل یافت می‌شود همچنین، منگل از نظر قند فقیر­ترین این سه نوع به­شمار می‌رود. از لحاظ مقدار ماده خشك و قند، چغندر­علوفه‌ای بین منگل و چغندر قند قرار می‌گیرد در حالی كه چغندرقند از نظر میزان ماده­خشك و قند غنی­‌ترین و از لحاظ پروتئین­خام فقیر­ترین این سه نوع است. میزان ماده­خشك چغندر­علوفه‌ای بطور متوسط 18 درصد می‌رسد كه بسته به نوع واریته گیاه، مرحله رشد و شرایط محیطی زمان برداشت این مقدار متغیر است. در هلند و دانمارك استفاده از چغندر­علوفه‌ای جهت تغذیه گاوهای شیری مرسوم است (صوفی سیاوش و جان‌­محمدی، 1388). تفاوت بین غده‌ها و ریشه‌ها در شكل كربوهیدرات ذخیره‌‌ای[2] آنها است. در غده‌ها نشاسته[3] یا فروكتان‌ها و در ریشه‌ها ساكروز و یا گلوكز عمده كربوهیدرات ذخیره‌ای را تشکیل می‌دهد. ماده خشك غده‌ها بیشتر و فیبرخام آنها كمتر از ریشه‌ها است. چغندر علوفه‌ای جزء بوته‌های ریشه‌ای است كه احتیاجات و شرایط تولید آن مثل چغندرقند است. كیفیت علوفه و عملكرد این گیاه بیش از چغندرقند است. ماده خشک تولیدی در هر هكتار حدود 13 تا 15 تن است. تولید علوفه تازه (طی چند چین برداشت) 80 تا 90 تن در هکتار با ماده خشک 12 تا 19 درصد است(صوفی سیاوش، 1388). میزان پروتئین خام 12 تا 13 درصد، گوارش پذیری 87 درصد و انرژی قابل متابولیسم[4] برگ چغندر علوفه‌ای 5/12 تا 5/13 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک گزارش شده است، همچنین، در ریشه میزان پروتئین‌خام 2/6 درصد و فیبرخام 3/5 درصد و انرژی قابل متابولیسم را 8/11 مگاژول در کیلو گرم ماده خشک گزارش شده است (صوفی سیاوش، 1388). خصوصیات اصلی محصولات ریشه‌ای، رطوبت زیاد (750 تا 940 گرم در کیلوگرم ) و فیبر نسبتاً کم (40 تا 130 گرم در کیلو گرم ماده خشک) آنها است. ماده آلی ریشه‌ها از قابلیت هضم زیادی برخوردارند (80 تا 87 درصد) و عمده آن را قند تشکیل می‌دهند (50 تا 75 درصد). تجزیه­پذیری پروتئین ریشه‌ها در شکمبه بالا و در حدود 80 تا 85 درصد می‌باشد. چغندر­علوفه‌ای در مقایسه با چغندرقند دارای پروتئین خام بیشتر و قابلیت تجزیه‌­پذیری بیشتر است(صوفی سیاوش، 1388). خوش‌­خوراکی علوفه‌ها عامل مهمی است که میزان مصرف آن در دام را مشخص می‌کند و با ترکیبات شیمیایی علوفه رابطه مستقیم دارد از جمله خصوصیات کیفی علوفه می توان به خوش‌­خوراكی و ارزش رجحانی، ارزش غذایی گیاهان و گوارش‌پذیری اشاره کرد. خوش‌خوراكی[5] بدین صورت تعریف می شود كه مجموع عواملی است كه سبب می‌گردد یک گیاه در مقابل گیاه دیگر برای دام مورد قبول‌تر باشد (دیانتی تیلکی و میرجلیلی، 1386). با توجه به اینکه ترکیبات چغندر­علوفه‌ای در برگ، ریشه و بوته کامل متفاوت است لذا تعیین میزان خوشخوراکی آن ها در گوسفند که دام اصلی مصرف کننده این محصولات می‌باشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.رابطه کم توقع بودن این علوفه به لحاظ شرایط کشت و قدرت عملکرد مناسب در خاک‌­های شور می‌تواند اهمیت استفاده از این علوفه را بیان نماید. نظر به اینکه چغندر­علوفه‌ای گیاهی پر محصول بوده و دارای کربوهیدرات محلول به مقدار مناسبی است می‌توان به وسیله سیلوکردن ارزش غذایی آن را حفظ کرد و در فصل زمستان که علوفه تازه در دسترس نیست از آن استفاده کرد. لذا تعیین ارزش­غذایی و خوش‌‌خوراکی بخش‌های مختلف آن و مقایسه آن با نمونه­های سیلوشده می تواند ارزش غذایی این گیاه را برای استفاده در تغذیه دام ها مشخص نماید. چغندر­علوفه‌ای به دلیل قابلیت هضم بالای مواد مغذی موجود در آن نسبت به سایر محصولات علوفه‌ای از ارزش غذایی بیشتری برخوردار است. بهترین نوع محصول ممکن است در هر هکتار 18 تن ماده خشک تولید نماید. .تعداد دوایر متحدالمرکز در چغندر علوفه ای 5-3 عدد و در چغندر قند 12-8 عدد می باشد.نظر به­اینکه تاکنون تحقیقات کاملی در مورد ارزش غذایی چغندر­علوفه­ای در کشور انجام نشده است، ضروری است که این گیاه مورد بررسی قرار گیرد. لذا این تحقیق برای تعیین ارزش غذایی بخش­های مختلف گیاه چغندر­علوفه­ای سیلو شده و سیلو نشده و تعیین میزان

خرید اینترنتی فایل متن کامل :

 

 

 خوش خوراکی انجام گرفت.

1-1- اهمیت سیلو کردن علوفه

 هدف اصلی از حفظ هر محصول زراعی، نگهداری آن در شرایط مطلوب برای استفاده در فصولی است که این محصول وجود ندارد. شرایط نامطلوب جوی ممکن است باعث از دست رفتن مواد مغذی و در مجموع کاهش ارزش­غذایی علوفه شود یکی از روش­هایی که تا حدودی وابستگی کمتری به شرایط جوی، مرحله برداشت و بلوغ گیاهان دارد و توسط دامداران برای نگهداری گیاهان به کار می­رود، استفاده از فرایند تخمیر طبیعی (تهیه سیلاژ) است. با اینکه امروزه تهیه علوفه خشک با ورود فناوری­های جدید خشک کردن به طور قابل ملاحظه­ای بهبود یافته است، اما از آنجایی که این روش­ها به شدت تخصصی و زمان بر هستند بسیاری از دامداران ترجیح می­ دهند که علوفه را به صورت سیلو شده نگهداری نمایند. همچنین سیلو کردن باعث از بین رفتن بسیاری از مواد ضد مغذی­های موجود در گیاه می­ شود (ولی زاده و ناصریان، 1386). نخستین مورد ضروری برای حفظ محصولات زراعی بوسیله تخمیر طبیعی، دستیابی به یک شرایط بی­هوازی است. در عمل روش­های بی­هوازی را می­توان به روش­های گوناگون بدست آورد. هدف اصلی از پوشاندن و غیر قابل نفوذ نمودن سیلو، پیشگیری از ورود مجدد و گردش هوا در مواد سیلو شده است. در هر قسمتی که اکسیژن برای مدتی با علوفه در تماس باشد، فعالیت­های میکروبی بصورت هوازی رخ داده و در اثر فساد، مواد به فرآورده ­های غیر قابل استفاده، غیر خوراکی و اغلب سمی تبدیل می­شوند. دومین هدف مهم جلوگیری از فعالیت میکروارگانیسم­های نامطلوب مانند کلستریدیوم­ها[1] و انتروباکتری­ ها[2] است( ولی زاده و همکاران، 1386).

2-1- اهداف تحقیق

الف-تعیین ارزش‌­غذایی و خوش‌­خوراکی سربرگ، ریشه و بوته کامل چغندر­علوفه‌ای

ب – مقایسه بین ارزش‌­غذایی و خوش‌­خوراکی بخش‌های مختلف چغندر­علوفه‌ای سیلو شده و سیلو نشده

[1]  -Closterodiom

[2]  -Enterobacteris

[1]  – crude protein

[2]  – Carbohydrate

[3]  – Starch

[4]  -Metabolicable Energi

[5] -Plateability